Road to paradise

Hallo hallo!

Het is alweer een tijdje geleden (of lijkt dat maar zo?) dat we een berichtje hebben geschreven, en er is in de tussentijd weer superveel gebeurd! Tijd dus voor een update. Hoewel het lang, lang geleden lijkt dat we in Manaus (Brazilie) zaten, is het net iets meer dan 2 weken terug. Op dat moment waren die 3 dagen Manaus echt lekker, een leuk, gezellig hostel en eindelijk weer eens een grote, moderne stad. Daar waren we wel aan toe na alle kleine en stoffige Boliviaanse dorpjes. Samen met Freddy, een grappige Schot, zijn we naar INPA, een onderzoeks instituut voor de Amazone geweest. Er zat een park bij waar ook een aantal dieren rondliepen die je ook in de Amazone kan spotten. Gelukkig hadden ze de poema's, jaguars en andere gevaarlijke beesten maar even achterwege gelaten, maar wel reuzeotters, agouti's en veel vogels gezien. Verder heel lekker uit eten geweest (zooo daar was ik echt aan toe!), lekker door de stad geslenterd en kennis gemaakt met de Brazilianen. Na 3 dagen vonden we het tijd om verder te reizen, want de tijd begon te dringen. We hadden bedacht om in plaats van naar Suriname, wat ons eigenlijke plan was, door Guyana te reizen, omdat dat net iets makkelijker op de route lag. Wel hadden we veel waarschuwingen gehoord en gelezen over Georgetown, de hoofdstad, maar we besloten er toch voor te gaan. Dus pakten we 's avonds de bus naar het noorden, die ons tot de grens met Guyana bracht. De reis was heel erg mooi, door een indianenreservaat waar niemand mag stoppen met dicht bos over een onverharde weg. Bij de grens aangekomen, pakten we direct de volgende bus die ons naar Lethem, in Guyana bracht. Gelukkig kwamen we goed door de douane (weer wat mooie stempels erbij!)! Daar stonden we dan in Lethem, een mini plaatsje midden in een savanne wat ook nog eens onder water stond, omdat het regenseizoen is. Bij een of andere gast ruilden we onze Braziliaanse reals om voor Guyanese dollars. Ineens stonden we met heeeel erg veel briefjes in onze handen en leken we ontzettend rijk. Helaas leek dit alleen zo, 200 Guyanese dollars is namelijk maar 1 US dollar waard.... We zochten een slaapplek en zouden de volgende dag wel 'even' een bus regelen naar een van de plaatjes verderop. Na een superbrakke nacht in onze hangmatten, waarbij we helemaal waren lekgeprikt door muggen en sandflies, kwamen we er al snel achter dat het echt niet mogelijk was een bus te nemen naar iets anders dan Georgetown. Omdat het snoeiheet was en er zoveel muggen zaten, besloten we dat dan maar te doen. De grote bussen reden niet meer, omdat de weg te slecht was door de regen, dus propten we onszelf in een minibusje met nog een NL stel (de enige andere toeristen die we in Guyana gezien hebben), wat luidruchtige Brazilianen en een paar Guyanezen. Hoewel we om 7 uur 's avonds zouden vertrekken, reden we uiteindelijk pas om 10 uur weg, nadat we zo ongeveer 12 x gecheckt waren door de politie. Het was het begin van 20 uur hobbelen, zo'n slechte weg had ik nog nooit gezien (en dat zegt wat na Bolivia!)! We reden hele stukken door het water, soms moest de chauffeur eruit om op zn blote voeten een goed pad onder water uit te stippelen. We kwamen zelfs een kaaiman tegen op de weg, die dacht waarschijnlijk dat hij gewoon in een rivier lag. Om half 2 's nachts stopten we 2.5 uur om even te slapen in onze hangmatten. Om half 5 's ochtends vertrokken we weer en reden het regenwoud in. Zooo mooi daar, er woont echt bijna niemand (sowieso maar 800.000 mensen in heel Guyana) en het bos is nog erg onaangetast. Midden in het bos moesten we een rivier over met een pondje, terwijl de zon net op was en er allemaal ara's overvlogen. Echt een paradijsje. Het laatste stuk van de reis was vermoeiend, we moesten namelijk bij elk plaatsje 10 x onze paspoorten laten checken en we hadden natuurlijk al niet zoveel geslapen. Maar...na 20 uur rijden kwamen we toch in Georgetown aan! En wat een leuke stad is dat zeg! Echt een caribische sfeer, heel erg anders dan Brazilie of Bolivia. Bijna alle gebouwen zijn van hout, zelfs parlementsgebouwen, kerken en rechtsgebouwen. De kerk in Georgetown schijnt zelfs het grootste houten gebouw ter wereld te zijn. Superleuke en vriendelijke mensen die tegen je beginnen te praten op straat en heel veel rasta's :-) Ik begrijp echt niet dat Georgetown zo'n slechte naam heeft, want het was een van de leukste en gezelligste plekken die we op onze reis hebben gezien. Wat alleen jammer was, is dat alles superduur is. We wilden heel graag een tour naar de jungle doen, maar alles was echt niet te betalen! Na 5 dagen Georgetown stapten we daarom maar in het vliegtuig naar onze volgende bestemming; Trinidad & Tobago. Dit zijn 2 kleine eilanden voor de kust van Venezuela, midden in de caribische zee. Sommige zullen zich nog wel herinneren dat tijdens de laatste WK voetbal dit land zich had geplaatst onder leiding van Leo Beenhakker (en hij had geen verkeerde plek uitgekozen om een beetje wat voetballers te trainen). Tobago, waar wij zitten, is 1.5 x de grootte van Texel en bezaaid met strandjes, heel helder water en vooral heel veel groen regenwoud. Afgelopen 3 dagen hebben we in Speyside gezeten, een klein vissersplaatsje aan de stille kant van het eiland. Er vlogen allemaal papegaaien rond en gisteren hebben we 2 supermooie duiken gemaakt. Jaaah, we vermaken ons hier wel! Gisteravond werden we uitgenodigd bij Jase en Sharon, 2 lokals die ons gewoon aanspraken op straat en graag voor ons wilden koken, zodat we het echte caribische eten konden proeven. Zoo lief, en dat terwijl we ze nog nooit gezien hadden. Het eten was heeel lekker (verse tonijn! en ander lekkers), en gezellig. Van die gastvrijheid kunnen wij zeker nog wat leren in Nederland. Helaas is niet iedereen zo, zeker niet in het meer toeristische Crown Point waar we nu zitten. Veel mensen zien je als een lopende portomonnee en proberen alles om geld van je te krijgen. Ook in Guyana gebeurde het soms dat mensen je vroegen om eten voor ze te kopen als je gewoon op straat loopt, of in de rij bij een eettentje staat. Dat kan soms wel frustrerend zijn, vooral omdat ze het alleen aan ons vragen omdat we blank zijn. Blank is verbonden aan rijk, terwijl onze bankrekening toch echt heel erg boos kijkt de laatste tijd! Net nog stonden we op een bus te wachten, komen er taxi chauffeurs naar ons toe om te zeggen dat de bussen niet rijden vandaag, en dat we dus maar een taxi moesten nemen (voor 60 dollar ipv 10 dollar voor de bus). En dat terwijl we gewoon bussen zagen rijden en wisten dat ze wel rijden, dat wordt op den duur behoorlijk irritant! We bleven dan ook koppig op de bus staan wachten, die gelukkig 5 minuten later aan kwam rijden. Dit soort dingen zullen we zeker niet missen, maar ik denk dat het erbij hoort....

Nu zijn we alweer bijna aan het einde van onze reis. Gek idee dat we over 2 weken in het vliegtuig naar huis zitten...Maar voordat het zover is, gaan we eerste nog een stukje van Venezuela verkennen. Ik hoop dat mn spaans een beetje is blijven hangen....Tot snel! xxx