Dagelijkse gang van zaken
Door: Ada & Joost
Blijf op de hoogte en volg Ada & Joost
12 Juli 2008 | Bolivia, Santa Cruz
Hola allemaal!!
Nog even een berichtje, voordat we vanavond afreizen naar Trinidad, in de Amazone! Inmiddels zijn we wederom beland in Santa Cruz, de stad waar het allemaal begonnen is, 6 weken geleden. We hebben dus een mooi rondje gemaakt. Heerlijk weer even in een wat rijkere omgeving, tropisch warm deze keer en met mensen die we (of eigenlijk Joost) kennen. Joost heeft in deze stad natuurlijk 1.5 jaar geleden zijn thesis onderzoek gedaan en kent daardoor alle goede eettentjes! Daar waren we wel weer even aan toe. Bovendien is de eigenaresse van ons hostel (waar Joost toen ook zat) elke keer weer blij als ze Joost ziet en roepen de jongens die er werken standaard ´hee, Joost, are you oke?!´ als we binnenkomen. Gisteren zijn we bovendien even een kijkje wezen nemen op IBIF, het instituut waar Joost werkte. Heel leuk om even te zien waar hij nou gezeten heeft en gezellig geluncht met 2 oud-bekenden.
Omdat we hier toch een paar dagen zaten, besloot ik nu echt wat aan mijn Spaans te gaan doen. Tot nu toe was het overwegend Joost die het woord voerde en de vragen stelde, terwijl ik er maar lief glimlachend naast stond. Verder dan af en toe ´si´zeggen en geinteresseerd knikken op de juiste momenten, althans ik hoop dat het de juiste momenten waren, kwam ik niet echt. Ik besloot dus het heft in eigen hand te nemen en 2 dagen priveles Spaans te gaan nemen. In het begin vond ik het best wel spannend om ineens daadwerkelijk zinnen te gaan vormen, maar het lukte best aardig eigenlijk. Naast de lessen ben ik ook weer ouderwets woordjes aan het stampen, ik waan me weer helemaal op de middelbare school! Hopelijk gaat mijn woordenschat zich zo een beetje uitbreiden en kan ik straks iets meer meepraten in het Spaans dan nu.
Misschien hebben we vanavond wel de laatste busreis in Bolivia, want na Trinidad willen we de boot pakken naar de grens met Brazilie. Deze boottrip duurt een dag of 4 en gaat dwars door het regenwoud. De bioloog in ons kan weer even helemaal losgaan. Maar eerst dus nog 12 uur bussen voor de boeg, het lijkt veel, maar we zijn er inmiddels aan gewend. De laatste busrit van Tarija naar hier duurde 15 uur en was zo hobbelig, dat continu alle bagage van boven naar beneden viel. Zat je net lekker rustig, pok, kwam er weer een tas naar beneden. Omdat het hele gangpad weer volzat met kinderen, kon je de tassen ook niet naast je neerleggen.Bovendien was het raam naast mij kapot en geplakt met ducktape, wat niet echt werkte, waardoor ik de hele reis met mijn hoofd in een tornado zat. Daarnaast zit er ook nooit een wc in de bus, dus soms zit je echt te hopen op (weer) een lekke band, zodat je snel even ergens buiten kan plassen. Tel daar de smalle weggetjes en steile afgronden bij op en je begrijpt dat alleen al een busreis hier echt een aparte belevenis is :)
Een ander avontuur hier is uit eten gaan! In Santa Cruz hier is het eten vrij goed, maar op veel andere plaatsen weet je nooit wat je te wachten staat. Hieronder een van de vele voorbeelden van de dagelijkse uitdagingen waar we mee te maken hebben. Het was in een restaurantje in Tupiza, waar het altijd druk was omdat de pizza´s zo lekker waren. (door Joost)
20:15 We gaan het restaurant binnen, gaan ergens zitten en krijgen al snel de kaart te zien.
20:30 De enige serveerster (een meisje van 13) staat klaar om onze bestelling op te nemen. Ik wil graag de avocado salade vooraf. Helaas blijkt deze op te zijn. Dan neem ik maar de zomer salade. Helaas (tis dan ook winter), deze blijkt ook op te zijn. Op de vraag welke van de 10 salades ze dan wel hebben blijken ze eigenlijk alleen de salade mixta te hebben. Dus bestel ik de salade mixta als voorafje. (duidelijk aangevend dat ik hem vooraf wil) Als hoofdgerecht wil ik de biefstuk. Zoals verwacht, geen van de 10 rundvlees gerechten is er. Hierdoor kan ik nog kiezen tussen pizza, hamburgers of pasta. Het wordt dus maar weer eens pizza. Ada, die nu de verkorte kaart kent, heeft snel een nieuwe keuze kunnen maken en bestelt vooraf knoflookbrood en ook pizza als hoofdgerecht. Het bestellen moet je hier overigs langzaam doen, aangezien ze alles voluit opschrijven.
20:45 We zijn klaar met bestellen.
21:15 Ik krijg mijn pizza, hij is heerlijk. Ik zeg maar niet dat ik hem na de salade wilde, want dan krijg je dezelfde pizza koud NA je salade. :) Ada kijkt mij hongerig aan, want zij heeft nog geen eten gehad.
21:35 Mijn pizza is op en ik krijg mijn salade, tegelijk met Ada die haar pizza en haar knoflookbroodjes (tegenlijk) krijgt. De salade bestaat uit een paar blaadjes sla, 3 komkommerschijfjes en 3 plakjes tomaat. Blijkbaar was idd bijna alles op....
21:45 Onze buren (engelsen) klagen over hun patat. De ene helft is warm en de andere helft is koud. De serveerster verstaat het gebrekkige spaans niet (of doet alsof) en staart ze apatisch aan. Na 5 minuten geven de engelsen het op en eten maar door, waarna ze vertrekken. Blijkbaar zijn ze nog niet zo lang in Bolivia.
22:00 Na een korte poging een desert te bestellen, (alles bleek op te zijn) rekenen we af en vertrekken hostelwaarts. Hier gaan we morgen zeker weer heen. De pizza´s waren namelijk wel erg lekker!
Kortom, wij vermaken ons nog steeds uitstekend. Het is heel mooi om te zien hoe alles hier geregeld wordt en hoe de Bolivianen dingen aanpakken. Vaak moeten we erom glimlachen, maar net zo vaak denken we ´waar maken we ons toch allemaal zo druk om in Nederland?´
We willen alle vakantiegangers alvast een hele fijne vakantie toewensen!
Besos,
Joost en Ada
Nog even een berichtje, voordat we vanavond afreizen naar Trinidad, in de Amazone! Inmiddels zijn we wederom beland in Santa Cruz, de stad waar het allemaal begonnen is, 6 weken geleden. We hebben dus een mooi rondje gemaakt. Heerlijk weer even in een wat rijkere omgeving, tropisch warm deze keer en met mensen die we (of eigenlijk Joost) kennen. Joost heeft in deze stad natuurlijk 1.5 jaar geleden zijn thesis onderzoek gedaan en kent daardoor alle goede eettentjes! Daar waren we wel weer even aan toe. Bovendien is de eigenaresse van ons hostel (waar Joost toen ook zat) elke keer weer blij als ze Joost ziet en roepen de jongens die er werken standaard ´hee, Joost, are you oke?!´ als we binnenkomen. Gisteren zijn we bovendien even een kijkje wezen nemen op IBIF, het instituut waar Joost werkte. Heel leuk om even te zien waar hij nou gezeten heeft en gezellig geluncht met 2 oud-bekenden.
Omdat we hier toch een paar dagen zaten, besloot ik nu echt wat aan mijn Spaans te gaan doen. Tot nu toe was het overwegend Joost die het woord voerde en de vragen stelde, terwijl ik er maar lief glimlachend naast stond. Verder dan af en toe ´si´zeggen en geinteresseerd knikken op de juiste momenten, althans ik hoop dat het de juiste momenten waren, kwam ik niet echt. Ik besloot dus het heft in eigen hand te nemen en 2 dagen priveles Spaans te gaan nemen. In het begin vond ik het best wel spannend om ineens daadwerkelijk zinnen te gaan vormen, maar het lukte best aardig eigenlijk. Naast de lessen ben ik ook weer ouderwets woordjes aan het stampen, ik waan me weer helemaal op de middelbare school! Hopelijk gaat mijn woordenschat zich zo een beetje uitbreiden en kan ik straks iets meer meepraten in het Spaans dan nu.
Misschien hebben we vanavond wel de laatste busreis in Bolivia, want na Trinidad willen we de boot pakken naar de grens met Brazilie. Deze boottrip duurt een dag of 4 en gaat dwars door het regenwoud. De bioloog in ons kan weer even helemaal losgaan. Maar eerst dus nog 12 uur bussen voor de boeg, het lijkt veel, maar we zijn er inmiddels aan gewend. De laatste busrit van Tarija naar hier duurde 15 uur en was zo hobbelig, dat continu alle bagage van boven naar beneden viel. Zat je net lekker rustig, pok, kwam er weer een tas naar beneden. Omdat het hele gangpad weer volzat met kinderen, kon je de tassen ook niet naast je neerleggen.Bovendien was het raam naast mij kapot en geplakt met ducktape, wat niet echt werkte, waardoor ik de hele reis met mijn hoofd in een tornado zat. Daarnaast zit er ook nooit een wc in de bus, dus soms zit je echt te hopen op (weer) een lekke band, zodat je snel even ergens buiten kan plassen. Tel daar de smalle weggetjes en steile afgronden bij op en je begrijpt dat alleen al een busreis hier echt een aparte belevenis is :)
Een ander avontuur hier is uit eten gaan! In Santa Cruz hier is het eten vrij goed, maar op veel andere plaatsen weet je nooit wat je te wachten staat. Hieronder een van de vele voorbeelden van de dagelijkse uitdagingen waar we mee te maken hebben. Het was in een restaurantje in Tupiza, waar het altijd druk was omdat de pizza´s zo lekker waren. (door Joost)
20:15 We gaan het restaurant binnen, gaan ergens zitten en krijgen al snel de kaart te zien.
20:30 De enige serveerster (een meisje van 13) staat klaar om onze bestelling op te nemen. Ik wil graag de avocado salade vooraf. Helaas blijkt deze op te zijn. Dan neem ik maar de zomer salade. Helaas (tis dan ook winter), deze blijkt ook op te zijn. Op de vraag welke van de 10 salades ze dan wel hebben blijken ze eigenlijk alleen de salade mixta te hebben. Dus bestel ik de salade mixta als voorafje. (duidelijk aangevend dat ik hem vooraf wil) Als hoofdgerecht wil ik de biefstuk. Zoals verwacht, geen van de 10 rundvlees gerechten is er. Hierdoor kan ik nog kiezen tussen pizza, hamburgers of pasta. Het wordt dus maar weer eens pizza. Ada, die nu de verkorte kaart kent, heeft snel een nieuwe keuze kunnen maken en bestelt vooraf knoflookbrood en ook pizza als hoofdgerecht. Het bestellen moet je hier overigs langzaam doen, aangezien ze alles voluit opschrijven.
20:45 We zijn klaar met bestellen.
21:15 Ik krijg mijn pizza, hij is heerlijk. Ik zeg maar niet dat ik hem na de salade wilde, want dan krijg je dezelfde pizza koud NA je salade. :) Ada kijkt mij hongerig aan, want zij heeft nog geen eten gehad.
21:35 Mijn pizza is op en ik krijg mijn salade, tegelijk met Ada die haar pizza en haar knoflookbroodjes (tegenlijk) krijgt. De salade bestaat uit een paar blaadjes sla, 3 komkommerschijfjes en 3 plakjes tomaat. Blijkbaar was idd bijna alles op....
21:45 Onze buren (engelsen) klagen over hun patat. De ene helft is warm en de andere helft is koud. De serveerster verstaat het gebrekkige spaans niet (of doet alsof) en staart ze apatisch aan. Na 5 minuten geven de engelsen het op en eten maar door, waarna ze vertrekken. Blijkbaar zijn ze nog niet zo lang in Bolivia.
22:00 Na een korte poging een desert te bestellen, (alles bleek op te zijn) rekenen we af en vertrekken hostelwaarts. Hier gaan we morgen zeker weer heen. De pizza´s waren namelijk wel erg lekker!
Kortom, wij vermaken ons nog steeds uitstekend. Het is heel mooi om te zien hoe alles hier geregeld wordt en hoe de Bolivianen dingen aanpakken. Vaak moeten we erom glimlachen, maar net zo vaak denken we ´waar maken we ons toch allemaal zo druk om in Nederland?´
We willen alle vakantiegangers alvast een hele fijne vakantie toewensen!
Besos,
Joost en Ada
-
12 Juli 2008 - 19:16
Daniëlle:
Ha, wat een grappig verhaal en heel herkenbaar ook. Heel veel plezier in de Amazone! Hier in Buenos Aires is het helemaal super (tango! ;)) en een stuk rijker en luxer dan in Bolivia. Maar we zijn net wel bijna beroofd, middenop straat, maar gelukkig was Erik sneller dan de berover. ;) Allemaal weer goed afgelopen... Fijne reis nog! Voor ons komt het einde nu echt heel dichtbij. :( -
12 Juli 2008 - 19:29
Erik:
Hee amigos, ha zeker herkenbaar. :) Maar dat maakt het hier allemaal juist zo leuk, is het niet? Een flexibel mens heeft de halve wereld. ;)
Goede reis naar Brazilië! Zijn we straks toch nog tegelijkertijd in hetzelfde land. :) Geniet ervan! -
12 Juli 2008 - 19:40
Geert-Jan & Trees:
Hoi Ada en Joost, wat een prachtverhalen! Wij krijgen er reiskriebels van en het is nog leerzaam ook (dacht dat Trinidad in de buurt van Tobago lag). Goeie reis en veel plezier!
-
13 Juli 2008 - 17:44
Cath:
hahaha, mooi verhaal. Je moet er wat voor over hebben! Die foto op de zand/zout(?)vlakte herken ik ergens van. Stond Joost daar niet anderhalf jaar geleden in zijn eentje te springen? Geweldig om die kiekjes te bekijken! -
14 Juli 2008 - 06:54
Guido:
heh klinkt als een gwezellig land, mooi dat het allemaal nog zo lekker loopt ! -
14 Juli 2008 - 07:49
Sita:
haha, volgens mij komen jullie helemaal relaxed terug. wordt een cultuurshock als je weer terug bent, en dan moet je glimlachen om al die gestresste hollanders ;)
ik zal binnenkort nog wat meer fotoos mailen/posten!
koessie, sita -
15 Juli 2008 - 12:06
Vader Paul:
Wat een leerzame ervaring wordt dit. Ik zal vandaag jullie eens nadoen. Lekker relaxed en op eigen tempo. Hier lijkt het zomer en zitten lekker buiten.
Genieten maar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
